ASCHWIN:
Eén van de benamingen van de Zuiderzeeroute luidt 'De gouden cirkel'. En na het fietsen van deze route snap ik ook waarom. Je fietst langs de rijke historie van de visserij en handel in Nederland, uit de tijd dat het IJsselmeer nog de van belang zijnde Zuiderzee was. Het is een kant van Nederland die ik zelf nog nooit in het echt had gezien. Het geeft een oerhollands beeld, waar de buitenlandse toeristen zo dol op zijn: oude vissersschepen, haventjes, klompen, de 'Zuiderzee', de dijken, de weilanden met het vee, de uitgestrekte polderlandschappen, de Afsluitdijk, de prachtige Friese boerderijen... Ik kwam het al fietsend allemaal tegen en werd verrast door de schoonheid van dit Hollands cliché-beeld.
De route die als 'ongeveer 400 km' staat aangegeven, gaf mij er zo'n 20 extra, als bonus (...). Ik had er vier dagen voor vrijgehouden in de agenda, maar fietste uiteindelijk de 420 km in drie dagen.
Hieronder een verslagje met wat sfeerfoto's (klik je op de foto's, dan krijg je de grotere versie te zien):
Dag 1: Huizen-Enkhuizen (110 km)
Met de auto was ik van thuis naar Huizen gereden. Dat is zo'n beetje het meest zuidelijke punt van de Zuiderzeeroute. Helaas ondervond ik donderdag de drukte van de files rondom Antwerpen en Utrecht, waardoor ik later dan gepland op mijn fietsje kon stappen. Maar het weer was mooi en zacht. Ook de weersvoorspelling voor de komende dagen zagen er formidabel uit. Wat dat betreft heb ik tijdens deze fietstocht érg veel geluk gehad. Ik had deze tocht al lang van tevoren ingepland; september ziet er soms ook heel anders uit...
Al na een tiental kilometers fietste ik de mooie vestingstad Naarden binnen. Het was nog te vroeg om te stoppen natuurlijk, maar hier had ik best wat langer willen rondkijken (zie foto links).
Daarna vervolgde ik mijn tocht richting Amsterdam, waar ik vele malen allerlei uitlopers van het IJ heb moeten oversteken. Ook veel drukte en (boot)loodsen in dat gebied. Niet het meest mooie stukje van de route. Maar al snel kon ik de 'bocht' rondom het IJ afronden en noordwaarts fietsen. Daar wachtte mij de beroemde vissersdorpen. De één klein, de ander iets minder klein. De bekendsten zijn Monnickendam, Volendam en Edam. Waarbij Volendam overstelpt werd door luidruchtige toeristen... Snel verder fietsen dus: weg uit dit gekrioel!
Maar Monnickendam en Edam zijn echte pareltjes. Mooie oude haventjes, boot- en zeilmakerijen. Erg pittoresk allemaal. En alles ademt er nog de visserij uit. Paling heeft er grote rijkdom gebracht! Zie ook foto hieronder, van een palingroker te Monnickendam.
Het mooie van deze fietstocht is ook dat je telkens een aantal verschillende landschappen tegelijkertijd meekrijgt.
Vaak fiets je op de dijken. Rechts van je (als je met klok mee fietst uiteraard) ligt altijd het uitgestrekte water van het IJsselmeer of het Veluwemeer (in het oosten van de route). Links van de dijk wisselt het landschap om de paar kilometer. Je komt er langs dorpen, met of zonder haven. Je passeert er uitgestrekte weilanden. Vaak met koeien of schapen, maar eigenlijk altijd met heel veel vogels (ganzen, zwanen, ooievaars en vooral heel veel reigers). Maar ook liggen er veel natuurgebieden met vooral kreken en riet. En als je dan ook bedenkt dat er altijd wel ergens een molen te zien is aan de einder, de luchten gevuld worden met inmense witte wolkenpartijen, dan kun je niet ontkennen: Hollandser dan dit wordt het niet! Zie foto hieronder.
Via het wat grotere Hoorn belandde ik uiteindelijk aan het eind van deze eerste dag in Enkhuizen. Hier vond ik ook een kleine camping aan de vestingswallen van het stadje.
Dag 2: Enkhuizen-Oudemirdum (129 km)
Vandaag maakte ik me op voor mijn oversteek over de Afsluitdijk. Eerlijk gezegd zag ik er wel een beetje tegenop. Het was harder gaan waaien en de wind kwam precies uit het noordoosten (de richting waarop ik de Afsluitdijk moest zien te overbruggen...).
Maar eerst nog het lange kaarsrechte stuk omhoog fietsen, richting het uiterste puntje van de Kop van Noord-Holland: Den Oever. En juist op het moment dat ik daar aankwam, bleek het Koninklijk Echtpaar daar op (werk)bezoek! Een hoop beveiliging, de koninklijke bus en een handvol Oranjefans. Voor de liefhebbers: Maxima droeg een rood hoedje...
Eén van de redenen om deze Zuiderzeeroute te fietsen, was het feit dat de route de Afsluitdijk passeert. En om daar zo te fietsen, vol in de wind, met zowel links als rechts van je die uitgestrekte wateroppervlakten (zonder ook maar ergens een stuk land of kust te zien), dat was ook erg bijzonder. Mijn tellertje stond op 42 km toen ik er op reed en gaf 75 km aan toen ik er in Friesland weer afreed!
En hoe heerlijk was het om de Afsluitdijk afrijdend, rechtsaf te kunnen slaan en met wind schuin in de rug de Friese polder in te rijden. Een verademing om bijna vanzelf te fietsen!
Zoals gezegd: rechts het water en links in dit gedeelte veel uitgestrekte landschappen met vee. De fietsroute kende op dit stuk ook veel smalle paadjes, waar je af en toe diende af te stappen om de schapenhekjes open- en dicht te doen (zie foto links) en waar je om de haverklap over wildroosters fietste.
Ik had vooraf niet echt gepland tot waar ik wilde fietsen vandaag. Maar al fietsende leek het me wel mooi om ergens aan de zuidwestkant van Friesland te overnachten. Ergens tussen Stavoren en Lemmer. Dat werd uiteindelijk het plaatsje Oudemirdum, waar ik een mooie boscamping vond.
Dag 3: Oudemirdum - Huizen (179 km)
In alle vroegte vertrok ik op deze derde dag. Want ik had zitten rekenen. Als deze route 400 km lang is en ik heb er de afgelopen dagen al zo'n 240 km opzitten, dan zou ik vandaag (met grote gedeelten wind in de rug) de route kunnen afronden. Dan moest ik natuurlijk vandaag wel zo'n 160 km overbruggen. Ik nam me voor gewoon op tijd te gaan fietsen en wel te zien hoe het ging en hoe ver ik zou komen. Als ik toch nog ergens zou moeten overnachten zou dat ook geen enkel probleem zijn.
Via Lemmer reed ik Friesland weer uit richting Overijssel. Níet richting Flevoland, want het ingepolderde gedeelte, daar reed ik omheen. Ik volgde immers de Zuiderzeekust zoals die oorspronkelijk is geweest. Bij Lemmer lag het prachtige gemaal nog in de ochtendnevel toen ik er voorbij reed.
Het gebied dat me tijdens deze dag het meest verrast heeft is het landschap rondom Giethoorn. Met name de Weerribben-Wieden is bijzonder. Een soort Hollands Venetië met enkel kanaaltjes langs oude boerderijtjes. Het is ook leuk om er langs te fietsen (want fietspaden zijn de enige wegen er doorheen), want je dient steeds van die hele korte steile bruggetjes te nemen om al die waterwegen over te steken (klik maar eens op de foto hieronder).
Hierna was het richting Kampen en daarna naar Harderwijk. Ik had me ondertussen al lang voorgenomen om vandaag de route af te ronden. Ik ging nog steeds uit van die 160 km die ik vandaag diende te fietsen. Maar dat bleken er uiteindelijk toch iets meer te zijn (20 km bonus!).
Natuurlijk is het gezellig om met gezelschap te fietsen. De fietstochten die ik bijvoorbeeld met Linda maak zijn heerlijk. Maar in je eentje fietsen is anders. Het is eigenlijk niet goed te vergelijken. Gewoon óók leuk. Doordat je alleen bent, raak je ook snel aan de praat met anderen. Dát en het feit dat je enkel bezig bent met fietsen, de route zoeken, bewust zijn van het landschap waar je doorheen fietst én er voor zorgen dat je genoeg eet en een slaapplek vindt, maakt een solofietstocht ook bijzonder.
Mijn laatste stop was bij de molen te Nunspeet (zie foto), waar ik ook een kijkje ín de molen nam (het was toevallig Open Monumentendag). Nog éénmaal een vers stuk gebak, koffie en dan op weg naar Huizen!
Al met al ben ik erg blij dat ik deze route heb gefietst. Met recht spreekt men van De Gouden Cirkel.
Waarschijnlijk is dit een van mijn laatste lange fietstochten geweest dit jaar. Bij thuiskomst hoorde ik Linda iets zeggen over een fietstocht naar Parijs... mogelijk wordt dat dan één van de tochten in 2015!
Nu ga ik me de komende weken met veel plezier voorbereiden op mijn 'eigen hardloopwedstrijd': 50 km langs de Westerschelde.
RUST ROEST!
